Door op 13 november 2016

De column uit het rode hart van Peter Zwiers: Wij zijn zelf de draad kwijt!

Peter

Deze week werd Donald Trump gekozen tot de 45e president van de Verenigde Staten. Voor velen een grote verrassing, maar eigenlijk kijk ik er niet van op. Grote groepen Amerikanen, met name op het platteland, voelen zich in de steek gelaten. De oplossingen van de centrale overheid passen niet meer bij de zorgen waar deze mensen dagelijks mee te maken hebben. Of deze problemen nu wél opgelost gaan worden is natuurlijk ook maar zeer de vraag.

In Nederland zie ik exact hetzelfde gebeuren. In een gesprek met collega-politici maakte ik de vergelijking met een bout en moer. Stel de mensen maar voor als allemaal losse bouten. De overheid probeert voor hen oplossingen te bedenken. Zij is als het ware de moer die de boel vast moet houden. En daar gaat het fout.

De afgelopen jaren, ook al ver voor deze kabinetsperiode, zijn er vele oplossingen bedacht die niet meer aansluiten bij de zorgen en de problemen in dit land. Ik denk aan de vele mensen die in de financiële problemen komen door hoge eigen bijdrages in de zorg. Aan de sollicitatieplicht voor 60-plussers die bijna kansloos iedere week op een baan moeten solliciteren. Aan de vanuit de landelijke overheid gedropte plannen voor windenergie. Maar ook aan het steeds groter wordende AOW-gat waar ondertussen een volledige generatie tegenaan loopt.

Oplossingen? Nee, het zijn allemaal losse moeren die niet meer aansluiten bij de zorgen van de inwoners in Drenthe. Sterker nog, ze vergroten de problemen. En toch worden deze moeren steeds weer op de bewoners gezet en hard aangedraaid. Hoewel er vaak prima alternatieven zijn, zoals bij de energietransitie, gaan de oorspronkelijke plannen gewoon door. En iedereen weet wat er gebeurt als je te vaak de verkeerde moer op een bout draait. Dan gaat de draad stuk. Mensen raken beschadigd en raken het vertrouwen kwijt. Alsof het de overheid geen moer interesseert.

En dan is het natuurlijk erg prettig als er iemand is die exact die pijnpunten weet te benoemen en dus ook snel veel aanhang krijgt. Die als een ring zonder draad er zó overheen glijdt. Als een huisarts die precies de diagnose weet te stellen, maar de patiënt uiteindelijk zonder oplossing weer naar huis stuurt. Gevolg: de patiënt zit nog steeds ziek thuis, verbouwereerd. De bout is nog steeds kapot.

De enige oplossing is weer het juiste profiel te krijgen. Door een echte oplossing te hebben voor de problemen en de zorgen die er op dit moment bij grote groepen mensen leven. Dat geeft weer vastigheid. Dan zal er weer herstel van vertrouwen komen. Door te luisteren wat er speelt en te zien waar het fout gaat. Ik heb politici de laatste jaren vaak horen zeggen dat de burger op drift is en we er niet meer van op aan kunnen. Maar is enige zelfreflectie dan niet op zijn plaats? Want wie is er nou op dit moment de draad kwijt? Volgens mij is de politiek aan zet.

Peter Zwiers

 

Waar ben je naar op zoek?