De column uit het rode hart van Maaike Bakker: quilten voor vluchtelingen

Quilten voor vluchtelingen: een warme ontvangst in Drenthe

Mijn dagelijks werk bestaat voor een groot deel uit het bedenken, ontwerpen, (be)schrijven en maken van quiltpatronen, quilts en quiltboeken en alles wat daar verder bij hoort. Quilts kennen jullie natuurlijk als de doorgestikte patchworkdekens die je op je bed kunt leggen, of waarmee je op de bank kunt liggen. Je kunt echter ook heel goed meer of minder kunstzinnige, kleurrijke quilts aan de muren hangen. Zo zorgen ze voor verfraaiing van je huis of je werkplek.  Quilts brengen letterlijke en figuurlijke warmte in je lijf en in je huis. Veel vrouwen (en ja, ook een paar mannen) vinden het leuk om quilts te maken.

De chaotisch verlopende komst van de vluchtelingen in 2015 (en de soms beschamende reacties hierop) vormde voor mij en twee andere quiltsters uit Zuidwest Drenthe de aanleiding om quilts voor met name jonge vluchtelingen te ontwerpen en te maken. Wij hebben gelukkig meerdere quiltsters bereid gevonden om ons te helpen. Via een eenvoudig instructieboekje konden ook vrouwen meehelpen die nog niet eerder quilts hadden gemaakt.

Jonge kinderen, zo vonden wij, zouden een persoonlijk en herkenbaar cadeau moeten krijgen in dit voor hen zo verre en vreemde land. Een cadeau dat wat kleur en warmte breng in hun jonge levens, die dus écht gecompliceerd zijn. Deze column schrijf ik in een zeer geordend land waarin twee keer per jaar de klok een uur voor- of achteruit wordt gezet. Te horen naar het luide geklaag daarover, is dat voor veel Nederlanders al te gecompliceerd. Maar dat terzijde.

Terug naar de quilts: kort voor de zomervakantie 2016 konden wij een grote stapel van circa 70 quilts overhandigen aan de leerlingen van de school bij het nieuwe AZC in Assen. De leerkrachten hadden van tevoren goede combinaties tussen de kinderen en de quilts gemaakt. Op de achterkant van iedere quilt stonden de namen van het kind en van de maakster.

Het overhandigen van de quilts was één groot feest. De kinderen beschouwden hun quilts onmiddellijk als hun persoonlijk eigendom; dat was ook de bedoeling. Ze gingen erop liggen, kropen er in weg, sloegen ze om, rolden ze stevig op en klemden ze onder hun arm of tegen hun borst. Eén van de leerkrachten ging hen voor in een spel, waarmee de kinderen tegelijkertijd allerlei Nederlandse woorden leerden.

Een hartverwarmende en ontroerende ochtend. Op Facebook kun je via quilts voor vluchtelingen de prachtige foto’s van de kinderen en hun quilts zien. Kortom: een groot succes. Wij gaan er dan ook mee door. In het AZC in Oranje is behoefte aan kleine quilts voor de allerjongste kinderen. Daar werken wij nu aan. Voor mij is dit project weer een waardevolle combinatie van mijn politieke en maatschappelijke idealen en activiteiten en mijn dagelijks werk.

Lees hier de artikelen over het project in het DvhN en de Asser Courant.

Aanmelden om mee te doen kan hier.