Onze tarieven blijven stijgen, het water ook

Er was nogal wat publiciteit over de stevige stijging van de waterschapslasten in ons land. En daar kan ik me wat bij voorstellen, die lasten stijgen inderdaad niet kinderachtig. Gelukkig kennen de meeste waterschappen – in elk geval Noorderzijlvest – een kwijtscheldingsregeling voor die mensen die het niet kunnen betalen. Daar ben ik als PvdA’er ook blij mee. Maar alle anderen moeten inderdaad dieper in de portemonnee tasten.

De stijging van de waterschapslasten is bittere noodzaak. De enige inkomsten die de schappen hebben, zijn de belastingen die worden opgelegd. Geen uitkeringen van het Rijk of andere overheden. We moeten volledig de eigen broek ophouden. En onze lasten stijgen. We bereiden ons voor op de zeespiegelstijging bijvoorbeeld. Al onze dijken moeten op veilige hoogte zijn en die hoogte neemt toe. Aan die dijken betalen alle waterschappen mee. Ook die schappen die niet aan zee liggen. Maar een deel van de kosten wordt rechtstreeks gedragen door het waterschap dat de dijk verhoogt.

Zuiver water
Dat geldt voor zeedijken, maar ook de keringen landinwaarts moeten worden aangepast. Bijvoorbeeld omdat de bodem daalt. Maar ook omdat de hevigheid en frequentie van buien toeneemt. Tegelijkertijd moeten we maatregelen nemen om bij de steeds vaker voorkomende droogte, voldoende water te kunnen blijven verzekeren. En dan ook blijven we zorgen voor het zuiveren van water. Dat kost steeds meer moeite en dus geld. Denk aan medicijnresten, bestrijdingsmiddelen en nieuwe stoffen zoals micro-plastics, die we met elkaar volop gebruiken. We hebben ook te maken met de bodemdaling. Deze wordt veroorzaakt door de gaswinning. We worden hiervoor gecompenseerd maar niet alle bodemdaling komt door de gaswinning. En we hebben toenemende problemen met de veengebieden. Uitdroging leidt hier tot een grote CO2-uitstoot.

Grote uitdagingen
De uitdagingen waar de waterschappen voor staan, nemen de komende jaren zeker niet af. Integendeel. En dat betekent dat de stijging van de lasten niet eenmalig is. Ook die stijging zal zich doorzetten. We leven nu eenmaal in een delta waar grote delen van het land onder het niveau van de zeespiegel liggen. We kunnen de uitdagingen aan. Maar dat moeten we met  elkaar opbrengen. Of de verdeling van die lasten op een rechtvaardige manier gebeurt: dat is inderdaad een goede vraag voor een discussie. Die overigens ook nu gevoerd wordt.